O książce: 2012 / „Obrona Łużyna” (1929–1930) to trzecia rosyjska powieść Władimira Nabokowa, która uczyniła autora wielkie nazwisko literackie i wyprowadziło go na czoło pisarzy rosyjskich za granicą. Za wzlotami i upadkami historii życia genialnie jednostronnego bohatera książki, utalentowanego i szalonego rosyjskiego szachisty-emigranta Aleksandra Iwanowicza Łużyna, czytelnik stopniowo odkrywa stały i najważniejszy temat twórczości Nabokowa – rozwój i powtarzanie tajnych wątków ludzkiego przeznaczenia. Wypracowana przez Łużyna obrona szachowa stopniowo staje się alegorią obrony przed samym życiem, w której jego zraniona chorobą świadomość dostrzega czyjeś złowrogie działania, podobne do ruchów szachowych. W ewentualnych powtórzeniach własnej biografii Łużin widzi konsekwencję fatalnych czynów swojego niewidzialnego wroga – los i po nieudanych próbach rozwikłania jego ukrytych schematów wybiera jedyne możliwe rozwiązanie – opuszczenie gry…